قبل‌تر در متنی  نوشته بودم که "رویا مجانی‌ست" | هنوز هم سر حرف‌ام هستم و معتقدم رویا مجانی‌ست | اما در عینِ حال به همان میزان که رویا مجانی‌ست حسرت؛ مُفت گران است.

بعد از بی‌خبری و انتظار | حسرت بدترین چیزِ دنیاست.

واقعیت این است که کسانی که دوست‌شان داریم همیشه نیستند.

واقعیت این است که همیشه دل و پشت‌مان گرم نیست.

واقعیت این است که زمان منتظرِ ما نیست | می‌گذرد | زمان با گذر اش باد ایجاد می‌کند | بادی که گاه مثلِ طوفان است و گاه مثلِ یک نسیمِ ملایم | اگر حواس‌مان نباشد با طوفان‌اش آدم‌ها و لحظات را با خود می‌برد و اگر حواس‌مان باشد بسانِ یک نسیمِ ملایم از کنارمان رد می‌شود و به جز آب کردنِ قند در دل کارِ دیگری نمی‌کند.

واقعیت این است که باید طوری رویا کنیم که انگار همیشه زنده‌ایم و باید طوری زندگی کنیم که انگار فردا می‌میریم | اینطوری دیگر هیچ‌وقت حسرت نمی‌خوریم.

واقعیت این است که ما هیچ اطلاعی از هوای فردا نداریم | نمی‌دانیم آفتابی یا ابری‌ست | پس اگر امروز هوا خوب است | اگر در سرما حتی یک شعله‌ی کوچکِ گرم می‌بینیم | یک چراغ را روشن کنیم و با جان و دل به تماشایش بنشینیم | وگرنه باد با بی‌رحمیِ هر چه تمام همان شعله را هم با خود می‌برد و ما می‌مانیم با سرمایِ جان‌سوز و حسرت...

#بند_ارومیه #دی_ماه#رفقا #قدیما